Ρήξη Καταφυτικού Τένοντα Δικεφάλου Βραχιονίου

Η ρήξη καταφυτικού τένοντα δικεφάλου βραχιονίου είναι ένας τραυματισμός που αφορά το σημείο όπου ο δικέφαλος μυς προσφύεται στο κερκιδικό όγκωμα, στην ανατομική περιοχή του αγκώνα.
Ο δικέφαλος βραχίονας μυς είναι ένας από τους βασικούς μύες του άνω άκρου, υπεύθυνος για τη κάμψη του αγκώνα και τον υπτιασμό του αντιβραχίου — δηλαδή την περιστροφή του χεριού ώστε η παλάμη να βλέπει προς τα πάνω.

Η ρήξη του καταφυτικού τένοντα του δικεφάλου είναι μια σοβαρή κατάσταση που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη λειτουργικότητα του χεριού, ειδικά σε όσους εκτελούν χειρωνακτική εργασία ή αθλητικές δραστηριότητες.

Ανατομία και Λειτουργία του Δικεφάλου Βραχιονίου

Ο δικέφαλος βραχίονας μυς εκτείνεται από τον ώμο μέχρι τον αγκώνα και καταφύεται μέσω ενός ισχυρού τένοντα στο κερκιδικό όγκωμα, το οστό που βρίσκεται στο άνω μέρος του αντιβραχίου, κοντά στον αγκώνα. Η κύρια λειτουργία του μυός είναι:

• Κάμψη του αγκώνα: Λυγίζει τον αγκώνα φέρνοντας τον πήχη προς τον βραχίονα.
• Υπτιασμός του αντιβραχίου: Περιστρέφει τον αντιβράχιο ώστε η παλάμη να είναι στραμμένη προς τα πάνω.

Η ρήξη του καταφυτικού τένοντα επηρεάζει άμεσα αυτές τις κινήσεις, προκαλώντας πόνο και λειτουργικό περιορισμό.

Αίτια Ρήξης του Καταφυτικού Τένοντα Δικεφάλου

Ο πιο συχνός μηχανισμός τραυματισμού που προκαλεί ρήξη του τένοντα είναι η απότομη άρση μεγάλου βάρους, ιδιαίτερα όταν ο αγκώνας βρίσκεται σε πλήρη έκταση (τελείως τεντωμένος) και επιχειρούμε να σηκώσουμε ή να πιάσουμε κάτι βαρύ.

Επίσης, η αιφνίδια και βίαιη κίνηση έκτασης του αγκώνα μπορεί να προκαλέσει απόσπαση του τένοντα από το οστό. Η ρήξη μπορεί να είναι είτε πλήρης, όταν ο τένοντας αποκολλάται εντελώς από το οστό, είτε μερική.

Συμπτώματα Ρήξης Τένοντα Δικεφάλου στον Αγκώνα

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που αναφέρουν οι ασθενείς είναι:

• Διαξιφιστικός πόνος στην περιοχή του μπροστινού αγκώνα, ιδιαίτερα κατά την κίνηση.
• Παραμόρφωση του δικεφάλου μυός: Συχνά εμφανίζεται το χαρακτηριστικό «σημάδι Ποπάι», όπου ο μυς μαζεύεται προς τα πάνω λόγω της ρήξης του καταφυτικού τένοντα.
• Οίδημα και μώλωπες στο μπροστινό μέρος του αγκώνα, που εμφανίζονται μετά τον τραυματισμό.
• Αδυναμία στη κάμψη του αγκώνα και στον υπτιασμό του αντιβραχίου.
• Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να υπάρχει και απώλεια μυϊκής δύναμης και λειτουργικότητας του χεριού.

Διάγνωση της Ρήξης Καταφυτικού Τένοντα

Η διάγνωση γίνεται από εξειδικευμένο ορθοπαιδικό με βάση το ιστορικό του τραυματισμού και τα συμπτώματα, καθώς και την κλινική εξέταση που περιλαμβάνει την αξιολόγηση της δύναμης και του σχήματος του δικεφάλου μυός.
Επιπλέον, για την επιβεβαίωση του είδους και του μεγέθους της ρήξης, χρησιμοποιούνται απεικονιστικές εξετάσεις όπως το υπερηχογράφημα ή η μαγνητική τομογραφία (MRI).

Θεραπεία Ρήξης Καταφυτικού Τένοντα Δικεφάλου Βραχιονίου

Συντηρητική Θεραπεία

Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει ξεκούραση και αποφυγή δραστηριοτήτων που προκαλούν πόνο, εφαρμογή πάγου για τη μείωση του οιδήματος, φυσικοθεραπεία με ειδικό πρωτόκολλο αποκατάστασης και ενδυνάμωσης των μυών του βραχίονα, καθώς και χρήση νάρθηκα για υποστήριξη της άρθρωσης σε ορισμένες περιπτώσεις.
Η συντηρητική θεραπεία ενδείκνυται κυρίως για ασθενείς με χαμηλές απαιτήσεις, ηλικιωμένους ή άτομα με άλλα προβλήματα υγείας που καθιστούν το χειρουργείο επικίνδυνο.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι χωρίς χειρουργική αποκατάσταση, η μυϊκή δύναμη στην κάμψη και τον υπτιασμό μπορεί να μειωθεί σημαντικά, επηρεάζοντας την καθημερινή λειτουργικότητα, ιδιαίτερα σε χειρωνακτικές εργασίες.

Χειρουργική Αποκατάσταση

Η χειρουργική επέμβαση αποτελεί την πιο αποτελεσματική λύση για την πλήρη ρήξη του καταφυτικού τένοντα και συνήθως πραγματοποιείται εντός 2-3 εβδομάδων από τον τραυματισμό, για καλύτερα αποτελέσματα.
Η επέμβαση διαρκεί περίπου μία ώρα και περιλαμβάνει την επανακαθήλωση του τένοντα στο κερκιδικό όγκωμα με τη χρήση ειδικών βιοαπορροφήσιμων αγκυρίων. Η προσέγγιση γίνεται μέσω μικρής τομής στην πρόσθια επιφάνεια του αγκώνα, με ελάχιστη επεμβατικότητα.

Μετά την επέμβαση, το χέρι προστατεύεται με λειτουργικό νάρθηκα που επιτρέπει περιορισμένη κίνηση, εξασφαλίζοντας την προστασία της συρραφής κατά τη διάρκεια της επούλωσης. Ο ασθενής ξεκινά πρόγραμμα φυσικοθεραπείας μετά από 2-3 εβδομάδες, με στόχο τη σταδιακή επαναφορά της κίνησης και της μυϊκής δύναμης.
Η πλήρης αποκατάσταση διαρκεί συνήθως περίπου 3 μήνες, μετά τα οποία ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στις καθημερινές και αθλητικές δραστηριότητες.

Αποκατάσταση και Επαναφορά στη Δραστηριότητα

Η αποκατάσταση αποτελεί καθοριστικό στάδιο για την επιτυχή επάνοδο στη φυσιολογική λειτουργία του χεριού.
Αρχικά, μετά την επέμβαση ή κατά τη συντηρητική θεραπεία, η κίνηση του αγκώνα περιορίζεται με σκοπό την προστασία του τένοντα.
Στη συνέχεια, μέσω ενός εξειδικευμένου προγράμματος φυσικοθεραπείας, ο ασθενής ενδυναμώνει τον δικέφαλο και τους γύρω μύες, αποκαθιστώντας τη δύναμη και το πλήρες εύρος κίνησης.
Η σωστή και επιμελής αποκατάσταση εξασφαλίζει πλήρη λειτουργικότητα του χεριού και μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο επανεμφάνισης του τραυματισμού.

Η ρήξη του καταφυτικού τένοντα δικεφάλου βραχιονίου είναι ένας σοβαρός τραυματισμός που επηρεάζει σημαντικά τη λειτουργικότητα του άνω άκρου. Η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή θεραπευτική προσέγγιση, είτε συντηρητική είτε χειρουργική, είναι κρίσιμες για την επιτυχή αποκατάσταση της δύναμης και της κινητικότητας. Σε κάθε περίπτωση, η συνεργασία με ειδικούς ορθοπαιδικούς και φυσικοθεραπευτές εξασφαλίζει την καλύτερη δυνατή επανένταξη στις καθημερινές και αθλητικές δραστηριότητες.

Συχνές Ερωτήσεις (FAQs)

1. Πώς θα καταλάβω αν έχω ρήξη στον καταφυτικό τένοντα του δικεφάλου;
   Τα πιο συνηθισμένα σημάδια είναι ο έντονος πόνος στον αγκώνα, η παραμόρφωση του μυός (“σημάδι Ποπάι”), το οίδημα και η μειωμένη δύναμη στην κάμψη και υπτιασμό.
2. Είναι απαραίτητη πάντα η χειρουργική επέμβαση;
   Όχι. Η χειρουργική αποκατάσταση συστήνεται κυρίως σε νεότερους, δραστήριους ασθενείς με πλήρη ρήξη και υψηλές απαιτήσεις. Σε άλλες περιπτώσεις η συντηρητική θεραπεία μπορεί να είναι αρκετή.
3. Πόσος είναι ο χρόνος αποκατάστασης μετά την επέμβαση;
   Η επιστροφή στην κανονική λειτουργία συνήθως επιτυγχάνεται εντός 3 μηνών, με σταδιακή αύξηση της κίνησης και ενδυνάμωσης.
4. Τι μπορώ να κάνω για να προλάβω μια τέτοια ρήξη;
   Αποφυγή απότομων κινήσεων με βάρος, σωστή προθέρμανση πριν από άσκηση, ενδυνάμωση των μυών του βραχίονα και η χρήση κατάλληλης τεχνικής κατά την άρση βαρών μειώνουν τον κίνδυνο.